Opgebrand

Foto: Elizabeth Lies

In het midden van de tafel
vormen langzaam lange slierten 
op de dunne witgele kaars tussen ons in

Kaarsvet tranen spatten als verlossende
druppels op het hout
terwijl wij onze ogen dichtknijpen en wegkijken

Kranig doorgaan en je niet laten kennen
totdat jezelf herkennen een opgave wordt 
verwijderd van je benen, voeten op de grond
zweef je ergens boven je eigen bestaan
en kijk je neer

Met elke traan komt het leven terug
out of burn – opgebrand uit een verstikkend bestaan
aan tafel laat ik alles los
en zweef ik opnieuw naar mijn benen, voeten en de aarde

Druppels vormen zich tot een geheel
met een vers bestaansrecht
niemand heeft mij ooit verteld 
met kaarsvet kun je best een nieuw leven opbouwen

Margit