Daarin ben ik vast niet de enige hier. Zo werk al jaren als tekstschrijver maar officieel bén ik het niet. Met mijn diploma maatschappelijk werk op zak hoor ik eigenlijk hulpverleningsgesprekken te voeren in plaats van interviews te houden. Want dat was het beeld dat ik had. Exact tien jaar geleden. Breed lachend mijn zwarte afstudeerhoed in de lucht gooiend tussen al mijn andere klasgenootjes met onze zwarte pumps op het gras.
Maar goed de realiteit is nu dat ik graag – heel graag zelfs – diepgaande gesprekken voer met mensen. Het liefst ook mensen help. Maar ook het opschrijf, om bedrijven, sectoren verder te helpen. Een verhaal op papier te zetten, een gevoel te ontlokken of zelfs een actie. En ooit maakte in de overstap, van hulpverlener naar schrijver. Na jaren doen alsof ik tekstschrijver was – werd ik het.
En nu doe ik het weer. Wéér niet echt wie ik ben op dit moment. Maar ik weet nu dat dit niet zo erg is. Want doet niet iedereen dit een beetje? En is niet al het begin van wat dan ook? Ervaring is dat wat je nodig had voordat je eraan begon. Nou hier sta ik met nog niet zoveel ondernemende ervaring maar wel een hoop liefde voor het schrijfvak. Freelance tekstschrijver. Voor duurzaamheid, cultuur en zorg. We gaan het zien, ik heb er zin in.
Mijn andere blogs
Jouw huis staat al ergens 7 juli 2020 
New York 21 januari 2022
